Raadsvergadering 3 juni 2025
Inbreng LOeS – Kadernota 2026
Voorzitter,
Dan zal ik het kort houden
Ik ben mild gestemd vandaag zoals sommigen van jullie weten,
5de kleinkind, mooi
maar dat wil niet zeggen dat we het niet voorbereid hebben
We hebben zelden zo'n kleurloos, vlak en inspiratieloos boekwerkje gezien als deze kadernota.
Ik begin mild, het wordt nog erger
Vroeger heette het nog een Perspectiefnota. Maar behalve de naam zijn blijkbaar ook alle perspectieven verdwenen.
En dat past ook wel goed bij dit college. Een college dat drie jaar geleden begon met een oud motorblokje en twee groene afdekzeiltjes – GroenLinks en D66. Groen in naam, en in embleem, in logo
Toen op een bepaald moment niemand het meer wist, kwam er zelfs een strategische heroriëntatie. Mooie woorden, heisessies, PowerPoints van ingehuurde sprekers.
Wat willen we zijn als Oosterhout? Groen? Sociaal? Leefbaar? Sportief? De vraag was mooi. Maar het antwoord kwam nooit. Want ze wisten het zelf ook niet meer. Maar aan het eind? Geen keuzes gemaakt . Geen koers. Geen visie. Alleen een college dat machteloos toekeek.
En dan nu deze kadernota. De kroon op het uitstel, de afsluiting van de impasse. Een document dat nog het meest lijkt op een beleidsmatige in- en uitademing in een zuurstofarme ruimte.
Een van de grootste symbolen van dit bestuurlijk onvermogen is Oosterhout-Oost. Ooit een muizengaatje met de belofte van 3300 woningen waar we veel geld voor hebben uitgetrokken, bedoeld om onze stad jong, leefbaar en toekomstbestendig te maken en houden. De motor van verjonging, doorstroming, toekomst.
Maar dat bleek een paar weken geelden een luchtspiegeling. Wat resteert, zijn maximaal 400 woningen in Oosteind. En zelfs daar houdt men de adem voor in.
Wat ooit een structurele impuls had moeten zijn voor de toekomst van Oosterhout, is gereduceerd tot een bijvangst en een hele kleine bijvangst.
Wel belangrijk voor Oosteind overigens
En binnen de stadsgrenzen? Daar bouwt Oosterhout vooral de lucht in en naar nu blijkt voor ouderen van buiten. Mensen met middelen, ja – die zijn ook welkom – maar ook met een onvermijdelijke vraag naar zorg en ondersteuning op termijn.
Terwijl jongeren geen plek meer vinden, dat hebben we daarstraks ook gehoord over de woningbouw
Wat dit college verkoopt als vernieuwing, is in feite een tikkende tijdbom onder het sociaal domein
En dan dat gemeentehuis, glossy gepresenteerd in luchtige art impressions waar het blad groen is en de zon altijd schijnt.
Een gemeentehuis dat wel wat weg heeft van een Kathedraal – en dat past mooi in de traditie van Oosterhout met 't Vaticaan en 't Pauske, zou ik bijna zeggen (dat weten de Oosterhouters)
voorzien van een oude analoge klok. Een klok die geen kind tegenwoordig nog kan lezen, een klok die nog verwijst naar een oude zonnewijzer.
Kleurzones die verwijzen naar heide en luchten, in een stad die vooral uit steen, asfalt en nog meer steen bestaat. Eén boom die gespaard gaat worden, en vervolgens trots over gepresenteerd wordt, Alsof dat de planeet redt.
Wie verzint zoiets?
We hadden een dynamisch Oosterhout nodig – jong, verbonden, toekomstbestendig. Wat kregen we? Een dubbel vergrijzende, passieve, ziek wordende stad die aan de beademing moet. Geen energie, geen vaart, geen hoop.
Een stad waarin beleid wordt geschreven over beleid, en waar overleg plaatsvindt over overleg, over samenwerking en over.... Commitment. Want we moeten allemaal gecommitteerd zijn
Ambtenaren en netwerkpartners duiken in miljoenenverslindende trajecten, maar niemand stelt de vraag die er echt toe doet:
komt het geld ook dáár terecht waar het voor bedoeld is?
In de wijk, bij de mensen, bij jongeren, die het nodig hebben? Het antwoord daarop lijkt me gemakkelijk
nee. Volgens ons
Daarom dient LOeS een motie in om middelen voor jeugd en jongerenwerk en in de preventie met gezag projecten structureel te oormerken, dus zorgen dat het ook gedaan wordt
En we gaan dit jaar door met pleiten voor échte maatschappelijke verbondenheid. Niet vanachter een bureautje in een kantoor in het nieuwe stadhuis, maar in buurten en wijken zelf.
Niet nog meer overlegsessies, maar gewoon: uitvoering. aanwezigheid en aanpak.
Voorzitter,
Wat deze kadernota vooral laat zien, is hoe ver de afstand inmiddels is geworden tussen bestuur en samenleving. En natuurlijk hebben we vandaag te maken met een kabinet wat weer eens een keer valt, maar dat maakt het er allemaal niet beter op
Er is een systeem ontstaan waarin de vorm belangrijker lijkt dan de inhoud. Waar de raad steeds weer gevraagd wordt om "kaders" te stellen, maar zelden écht ruimte krijgt om richting te geven. (veel van de amendementen en moties worden dan ook afgeraden)
Het college heeft gekozen voor behoud, voor uitstel, voor beheersing – maar niet voor vernieuwing of lef. En juist nu, in een tijd waarin de stad roept om perspectief, om binding, om keuzes, komt men met een nota die vooral samenvat hoe weinig er nog beweegt.
Het is daarmee niet eens een slechte nota. Het is een getrouwe afspiegeling van de situatie. Maar daarmee is het ook een pijnlijke bevestiging van een bestuurscultuur die vastgelopen is.
LOeS vindt deze kadernota een correcte, zelfs keurige, weergave is van een falend systeem.
En daarom stel ik de vraag die we drieënhalf jaar geleden ook al stelden:
Hebben ze hun werk gedaan, of
hebben ze ons met een kluitje in het riet gestuurd?
En ja hoor, straks bij de aanloop naar de verkiezingen gaan ze weer zeggen:
"Het wordt mooier en Het wordt beter."
Maar zoals ik toen al zei en we de laatste jaren bevestigd hebben zien worden: "dat gebeurt niet vanzelf".
Oosterhout verdient bestuur dat weer durft te kiezen. Dat koers durft te bepalen. En dat niet alleen mooie woorden schrijft, maar echte daden toont.
Tot die tijd zullen wij de vinger aan de pols houden,
spiegels voorhouden en
waar nodig op zere tenen gaan staan.